مقدمه: بنیاد سیستم های مکانیکی در دنیای پیچیده ساخت و مهندسی مدرن، قطعات ماشینکاری شده بلوک های اساسی ساختمان تقریباً هر سیستم مکانیکی را تشکیل می دهند. از...
بیشتر بخوانیدمقدمه: بنیاد سیستم های مکانیکی در دنیای پیچیده ساخت و مهندسی مدرن، قطعات ماشینکاری شده بلوک های اساسی ساختمان تقریباً هر سیستم مکانیکی را تشکیل می دهند. از...
بیشتر بخوانیدچرا یکپارچگی ساختاری مهم است در ساخت و ساز، ماشین آلات و سایر کاربردهای صنعتی، یکپارچگی سازه برای ایمنی، عملکرد و طول عمر بسیار مهم است. یکی از عناصر کلیدی در حصول اطمینان از پایداری و استحکام س...
بیشتر بخوانیدمقدمه ای بر اتصال دهنده های فولادی ضد زنگ اتصال دهنده های فولادی ضد زنگ به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و دوام به طور گسترده ای در کاربردهای ساختمانی، ماشین آلات و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرن...
بیشتر بخوانیددرک گالینگ و جداسازی نخ پیچ های فولادی ضد زنگ به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و سختی بالایی که دارند، مستعد خراشیدگی و کنده شدن نخ هستند. هنگام سفت شدن رزوه ها سطح پیچ را گرفته و به آن آسیب...
بیشتر بخوانیدآجیل معمولا از چه موادی ساخته می شود؟
آجیل معمولاً از مواد زیر ساخته می شود:
فولاد کربنی: شامل فولاد کم کربن، فولاد کربن متوسط و فولاد کربن بالا. فولاد کم کربن (مانند فولاد A3، 1008، 1015، 1018، 1022 و غیره) عمدتاً برای محصولات بدون نیاز به سختی مانند پیچ و مهره درجه 4.8 و مهره درجه 4 استفاده می شود.
فولاد آلیاژی: عناصر آلیاژی به فولاد کربن معمولی مانند کروم مولیبدن 35، 40، SCM435 و غیره اضافه می شود تا خواص ویژه افزایش یابد. به عنوان مثال، فولاد آلیاژی کروم-مولیبدن SCM435 حاوی اجزایی مانند C، Si، Mn، P، S، Cr و Mo است.
فولاد ضد زنگ: مقاومت خوبی در برابر حرارت و مقاومت در برابر خوردگی دارد. مواد مهره فولاد ضد زنگ متداول شامل SUS302، SUS304، SUS316 و غیره است.
مواد مس: مانند برنج، آلیاژ روی-مس، مس H62، H65 و H68 معمولاً به عنوان قطعات استاندارد در بازار استفاده می شود.
آلیاژ ویژه: برای آجیل هایی که در دماهای بالا یا محیط های خاص استفاده می شوند، ممکن است از مواد آلیاژی خاص مانند Inconel یا Waspalloy استفاده شود.
نایلون و سایر مواد غیر فلزی: در برخی کاربردهای خاص، آجیل ممکن است از نایلون یا سایر مواد غیر فلزی نیز ساخته شود تا الزامات طراحی خاص را برآورده کند.
سایر مواد: آجیل همچنین ممکن است از مواد دیگری مانند مواد پلاستیکی ساخته شود که اغلب برای اتصالات غیر ساختاری یا تزئینی استفاده می شود.
هنگام انتخاب یک ماده مهره، عواملی مانند محیط کار مهره، خواص مکانیکی مورد نیاز، هزینه و قابلیت پردازش باید در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، برای مهره های همه منظوره، فولاد کربنی یک انتخاب اقتصادی و عملی است، در حالی که برای کاربردهایی با نیازهای مقاومت در برابر خوردگی بالاتر، فولاد ضد زنگ ممکن است انتخاب شود.
ترکیب شیمیایی یک مهره چگونه بر خواص مکانیکی آن تأثیر می گذارد؟
ترکیب شیمیایی یک مهره تاثیر بسزایی بر خواص مکانیکی آن دارد. ترکیبات شیمیایی مختلف می تواند خواص خاص مهره ها مانند استحکام، سختی، چقرمگی، مقاومت در برابر خوردگی و غیره را افزایش داده یا بهبود بخشد.
کربن (C): کربن عنصر اولیه ای است که بر خواص آلیاژهای آهنی (به عنوان مثال فولاد) تأثیر می گذارد. با افزایش کربن، استحکام و سختی فولاد افزایش می یابد، اما در عین حال انعطاف پذیری و چقرمگی آن کاهش می یابد. معمولاً از فولاد کم کربن (C% ≤ 0.25%) استفاده می شود آجیل بدون نیاز به سختی، در حالی که فولاد کربن متوسط (0.25٪
سیلیکون (Si): سیلیکون استحکام فولاد را افزایش می دهد و همچنین تأثیر مثبتی بر مقاومت در برابر خوردگی به ویژه در فولاد ضد زنگ دارد.
کروم (Cr): کروم یک عنصر کلیدی در بهبود مقاومت در برابر خوردگی فولاد است، به ویژه در هنگام ساخت فولاد ضد زنگ. همچنین سختی و مقاومت در برابر سایش فولاد را افزایش می دهد.
مولیبدن (Mo): مولیبدن می تواند به طور قابل توجهی استحکام فولاد را به خصوص در دماهای بالا افزایش دهد. همچنین چقرمگی و مقاومت در برابر سایش فولاد را بهبود می بخشد.
نیکل (Ni): نیکل عمدتاً در فولاد ضد زنگ آستنیتی برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی و پایداری حرارتی آن استفاده می شود.
فسفر (P) و گوگرد (S): تا حدودی فسفر و گوگرد باعث کاهش انعطاف پذیری و چقرمگی فولاد می شود، اما در فولاد برش آسان، مقدار مناسب فسفر می تواند عملکرد برش فولاد را بهبود بخشد.
وانادیوم (V): وانادیوم می تواند کاربیدهای پایداری را تشکیل دهد که باعث افزایش استحکام و چقرمگی فولاد به خصوص در فولادهای با استحکام بالا می شود.
نیتروژن (N): نیتروژن استحکام فولاد را به خصوص در فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی افزایش می دهد.
مس (Cu): در برخی از فولادهای آلیاژی، افزودن مس می تواند استحکام و مقاومت در برابر خوردگی را بهبود بخشد.
با تنظیم محتوا و نسبت این عناصر، آجیل ها را می توان با سطوح عملکرد متفاوت برای رفع نیازهای کاربردی مختلف تولید کرد. به عنوان مثال، مهره های با استحکام بالا (مانند درجه 8.8 یا 10.9) معمولاً باید حاوی کربن و عناصر آلیاژی کافی باشند و برای دستیابی به خواص مکانیکی مورد نیاز، فرآیند عملیات حرارتی مناسب را طی کنند.
علاوه بر این، ترکیب شیمیایی آجیل توسط استانداردهای مواد مربوطه تنظیم می شود تا از کیفیت و قوام آنها اطمینان حاصل شود. هنگام طراحی و انتخاب مواد آجیل، عواملی مانند هزینه، فناوری پردازش، محیط استفاده و عملکرد مورد انتظار باید به طور جامع در نظر گرفته شوند.