قطعه پلاستیکی خودرو کارخانه

الزامات عملکرد متفاوت برای قطعات پلاستیکی در زمینه های کاربردی مختلف چیست؟

در واقع تفاوت هایی در الزامات عملکرد قطعات پلاستیکی در زمینه های مختلف کاربردی وجود دارد. این تفاوت ها عمدتاً به دلیل این واقعیت است که قطعات پلاستیکی باید عملکردها و شرایط محیطی خاصی را در هر سناریوی کاربردی داشته باشند. در زیر مروری بر الزامات عملکرد قطعات پلاستیکی در برخی از زمینه های کاربردی رایج است:

زمینه خودرو: الزامات صنعت خودرو برای قطعات پلاستیکی معمولاً شامل استحکام بالا، مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر آب و هوا و خواص مکانیکی خوب است. علاوه بر این، قطعات پلاستیکی خودرو نیز باید استانداردهای ایمنی و الزامات سبک وزن را رعایت کنند.

زمینه الکترونیکی و الکتریکی: در صنعت الکترونیک و برق، قطعات پلاستیکی باید دارای خواص عایق و مقاومت قوس الکتریکی و همچنین مقاومت در برابر دمای بالا، غیر قابل اشتعال و خاصیت ضد الکتریسیته ساکن باشند. علاوه بر این، اجزای خاصی ممکن است به عملکرد سازگاری الکترومغناطیسی خاصی نیاز داشته باشند.

زمینه لوازم خانگی: قطعات پلاستیکی مورد استفاده در لوازم خانگی باید دوام، مقاوم در برابر شعله، مقاومت در برابر حرارت و تا حدی زیبایی داشته باشند. به عنوان مثال، قطعات پلاستیکی در لوازم خانگی مانند یخچال و ماشین لباسشویی باید بتوانند در برابر فرسودگی و تغییرات دمایی استفاده روزانه مقاومت کنند.

زمینه تجهیزات پزشکی: قطعات پلاستیکی در تجهیزات پزشکی دارای الزامات بسیار سختگیرانه ای هستند، از جمله زیست سازگاری، استریل بودن، عدم سمیت، مقاومت شیمیایی و توانایی مقاومت در برابر فرآیندهای ضدعفونی و تمیز کردن مکرر.

صنعت بسته بندی: قطعات پلاستیکی برای بسته بندی باید عملکرد آب بندی خوب، شفافیت و مقاومت در برابر سایش داشته باشند و در عین حال حفاظت از محیط زیست و قابلیت بازیافت را نیز در نظر بگیرند.

صنعت ساخت و ساز: قطعات پلاستیکی مورد استفاده در مصالح ساختمانی باید دارای مقاومت در برابر آب و هوا، مقاومت در برابر پیری، استحکام بالا و مقاومت شیمیایی خوب برای انطباق با شرایط محیطی در حال تغییر در فضای باز باشند.

رشته هوافضا: درجه هوافضا قطعات پلاستیکی دارای الزامات بسیار بالا، از جمله وزن فوق العاده سبک، استحکام بسیار بالا، مقاومت در برابر تغییرات شدید دمایی، مقاومت در برابر ضربه و خواص بازدارنده عالی شعله.

بخش کالاهای مصرفی: قطعات پلاستیکی برای کالاهای مصرفی روزانه ممکن است بیشتر بر روی مقرون به صرفه بودن، ظاهر و احساس تمرکز کنند، در حالی که نیاز به رعایت استانداردهای ایمنی و الزامات دوام خاص دارند.

این الزامات بر اساس عملکرد و سازگاری محیطی قطعات پلاستیکی در زمینه های کاربردی مختلف تعیین می شود و انتخاب مواد و فرآیندهای اصلاح با توجه به این الزامات سفارشی خواهد شد. با توسعه فناوری و ظهور برنامه های کاربردی جدید، الزامات عملکرد قطعات پلاستیکی به طور مداوم در حال بهبود و به روز شدن است.

چه روش های پردازش معمولا برای قطعات پلاستیکی استفاده می شود؟

روش های پردازش مختلفی برای قطعات پلاستیکی وجود دارد و با توجه به عواملی مانند ویژگی های مواد پلاستیکی، شکل و ساختار محصول و دسته تولید می توان مناسب ترین فناوری پردازش را انتخاب کرد. در زیر برخی از روش های متداول پردازش قطعات پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرند:

قالب گیری تزریقی: این رایج ترین روش پردازش پلاستیک است و برای تولید قطعات با اشکال پیچیده و ابعاد دقیق مناسب است. با تزریق پلاستیک مذاب در قالب بسته، قسمت پلاستیکی مورد نظر پس از سرد شدن و انجماد به دست می آید.
قالب گیری اکستروژن: مناسب برای تولید پروفیل های پیوسته با سطح مقطع ثابت مانند لوله ها، میله ها، صفحات و غیره.
قالب‌گیری دمشی: عمدتاً برای تولید قطعات پلاستیکی توخالی مانند بطری‌ها، قوطی‌ها و غیره استفاده می‌شود. پلاستیک مذاب در یک لوله اکسترود می‌شود و سپس با هوای فشرده در قالب دمیده می‌شود و اجازه می‌دهیم تا به شکل دلخواه خنک شود.
ترموفرمینگ: مناسب برای تولید قطعات پلاستیکی بزرگ یا ضخیم مانند قطعات خودرو، چمدان و غیره. ورق پلاستیکی به حالت نرم گرم می شود، سپس روی سطح داخلی قالب فشرده می شود و قبل از شکل گیری سرد می شود.
قالب گیری چرخشی: اغلب برای تولید قطعات پلاستیکی استوانه ای با دیواره ضخیم یا بزرگ مانند مخازن ذخیره سازی، ظروف و غیره استفاده می شود. پلاستیک پودری یا مایع به قالب دوار اضافه می شود، حرارت داده می شود و به طور یکنواخت روی سطح داخلی قالب پوشانده می شود و شکل می گیرد. پس از خنک شدن
قالب گیری فشرده: مناسب برای تولید قطعات با پرکننده های بالا و پلاستیک های تقویت شده. مواد اولیه پلاستیک در قالب باز قرار می گیرد و با استفاده از فشار و گرما شکل می گیرد.
قالب گیری انتقالی: شبیه به قالب گیری فشاری است، اما مواد پلاستیکی از طریق یک کانال گرم شده به یک قالب بسته منتقل می شود.
ریخته گری: پلاستیک مذاب را در قالب ریخته یا تزریق می کنند و پس از سرد شدن و انجماد محصول به دست می آید.
چاپ سه بعدی: همچنین به عنوان تولید افزودنی شناخته می شود، اجسام سه بعدی با افزودن مواد لایه به لایه ساخته می شوند. مناسب برای نمونه سازی سریع و تولید دسته ای کوچک قطعات پلاستیکی پیچیده یا سفارشی.
پردازش مکانیکی: پانچ کردن، برش، آسیاب و سایر پردازش های تشکیل شده قطعات پلاستیکی برای برآوردن الزامات طراحی خاص
ترموفرمینگ: از گرما و فشار برای تشکیل ورقه های پلاستیکی به اشکال پیچیده استفاده می کند که اغلب برای ساخت قطعات هواپیما و قطعات داخلی خودرو استفاده می شود.
شکل دهی خلاء: حرارت دادن یک ورق پلاستیکی و اتصال آن به سطح داخلی قالب تحت خلاء. اغلب برای تولید مواد بسته بندی و تزئینات استفاده می شود.

اینکه کدام روش پردازش را انتخاب کنید به عواملی مانند استفاده نهایی از قطعه پلاستیکی، الزامات طراحی، راندمان تولید و هزینه بستگی دارد. هر روش مزایا و محدودیت های منحصر به فرد خود را دارد و باید به صورت موردی انتخاب شود.